domingo, 23 de octubre de 2011

COPA GIRONINA SAN MARTI VELL!

Llegamos pronto Miquelet y yo a san marti, hacia las 8:15. Hacemos la inscripcion y a calentar!
Buenissimas sensaciones ya calentando, y eso te da mucha confianza y sabes que lo vas hacer bien.
Se da la salida! Salida muy llana, ya sabia que iriamos muy rapido, y hasta el primer repecho no se haria un poco una seleccion.
En el llano, como de costumbre, Viñas pega un aceleron y coje unos metros, poco mas tarde lo cojemos, luego arranca Codinach...a empezado la subida ya.
Decido ir a por Codinach viendo que nadie se movia, cuando lo alcanzo me quedo cayaito a su rueda...voy muy comodo y mientras nadie se mueva....yo ahi!
No tardo en ver la rueda del gran Colomer a mi derecha y nos pasa, voi tras el y logro engancharme y me voi tras el, los dos abrimos un poco de hueco respecto a los demas!uaaaa estoi va muy bien! Notaba que el ritmo de Colomer era bastante fuerte para mi, pero yo ahi aguantando como puedo a su rueda, poco mas tarde me coje unos segundos y en la zona de bosque lo tengo cerca pero no lo veo.
Por suerte mia y desgracia de el lo veo en una curva parado remenando el cambio...sin pensarmelo sigo a mi rollo y no miro atras.
Sentia roderas cerca mia y cuando me giro veo que era Miquelet y Codinach! Dos de la vieja escuela con mucha classe! Nos juntamos los tres, yo por delante un poco perjudicado por los achuchones de Colomer, me costaba ir "rapido", lo que necesitaba era una larga bajada para recuperar un poco...lo unico que no la habia!jaja. Circuito durissimo con mucha subida y con bastante inclinacio...y encima pistero....bua.
Miquelet se pone delante mia y se pone tirar de mi y de Codinach!
Gran ayuda para encontrar otra vez un ritmo alto! Lo conseguimos y nos distanciamos de Cudi y del resto que estaban cerca! Que gran que ets Miquelet! increible!
Hasta arriba los angeles, el mayor tiempo tirava el delante para que yo no aflojara ni un pelo, una vez en los angeles me pongo yo delante y lo mismo, a tope en la bajada!Tambien habia algun repecho sorpresa...sobretodo al final, cortos pero como venias ya bastante perjudicado pues...tela.
Increible las sensaciones en el llano con la Niner 29...llevo tiempo con ella pero es que...una pasada! esto de la 29....es una maravilla!
No dejaba de mirar hacia atras haber si venia algien...unos nervios....
Miquelet no para de decir "tranquil Ramon tranquil!" yo sabia que cuando encararamos la pista que iba hacia a meta ya lo tenia...iba a ganar la carrera, iba a ganar mi primera carrera en un campeonato!!
Increibles sentiemientos cuando encaramos la pista....me giro y le digo: "Ya ho tenim jefe!!aaaaaaaaaaaaaa!!" Los dos chillando, "Ramon ya la tens, ya has guanyat la carrera!!" increible, nos damos la meta a escassos metros de meta y entro con los brazos en alto con una cara que espero no tardar en repetir...sin palabras!
Gracias a todos por los animoss!!

5 comentarios:

  1. vaja gregari de luxe!!! feicitats per la victòria,,,,

    ResponderEliminar
  2. Felicitats company!! T'ho mereixes!! Ens veiem aviat!

    ResponderEliminar
  3. Fa temps que segueixo el teu blog, i m'encanta com cada dia vas millorant un xic.. No afluixis!! Felicitats!!

    ResponderEliminar
  4. ets un crack ramon! enhorabona! :D

    ResponderEliminar